ZAKUP ŁADOWARKI KOŁOWEJ Ł-34

Zakup ładowarki kołowej Ł-34 produkowanej w Hucie Stalowa Wola do zbiorów Muzeum Centralnego Okręgu Przemysłowego

PROGRAM: Rozbudowa zbiorów muzealnych
ZADANIE: Zakup ładowarki kołowej Ł-34 produkowanej w Hucie Stalowa Wola do zbiorów Muzeum Centralnego Okręgu Przemysłowego

Zakup dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z budżetu państwa w ramach programu własnego Narodowego Instytutu Muzeów Rozbudowa zbiorów muzealnych.

DOFINANSOWANO ZE ŚRODKÓW BUDŻETU PAŃSTWA: 110 400,00
DOFINANSOWANO Z BUDŻETU MUZEUM: 27 600,00
CAŁKOWITA WARTOŚĆ: 138 000,00
DATA PODPISANIA UMOWY: LISTOPAD 2023

Głównym celem projektu był zakup do zbiorów Muzeum ładowarki kołowej typ Ł-34. Ładowarka wyprodukowana w 1984 roku przez Kombinat Przemysłowy Huta Stalowa Wola została skonstruowana przez inżynierów stalowowolskiego Ośrodka Badawczo-Rozwojowego Maszyn Ziemnych i Transportowych (OBRMZiT). Wyposażona jest w silnik z samoczynnym zapłonem SW 680, wyprodukowany przez Wytwórnię Sprzętu Komunikacyjnego w Mielcu.

Ładowarka Ł-34 służyła do nabierania, przewożenia i załadunku materiałów sypkich lub bryłowatych. Była używana m.in. do wygarniania piasku, ziemi, gliny, żwiru, kruszywa i gruzu z prac rozbiórkowych. Za jej pomocą można było również przewozić półfabrykaty budowlane, równać teren, odśnieżać place i ulice oraz wykonywać wiele innych czynności. Do ładowarki można było wykorzystywać dodatkowy osprzęt, do którego należały łyżki wzmocnione, łyżki powiększone, widły, chwytaki, pługi odśnieżne i inne. W skład osprzętu wchodziła również wyciągarka, bardzo przydatna w wersji wojskowej ładowarki, która to pod symbolem SŁ-34 jako ładowarko-spycharka, została wprowadzona na wyposażenie Wojsk Inżynieryjnych Sił Zbrojnych RP i jest nadal w użytkowaniu.

Produkcja ładowarki Ł-34 w najlepszym okresie sięgała ponad 900 egzemplarzy rocznie. Tylko biorąc pod uwagę obszar dawnego Związku Radzieckiego, sprzedano jej ponad 17 tysięcy sztuk. Dzięki swojej popularności pozostawała w produkcji przez 24 lata.

Obiekt przeszedł kompleksową renowację i jest sprawny technicznie. Po dokonaniu zakupu został włączony do ekspozycji plenerowej Muzeum Centralnego Okręgu Przemysłowego.